วัดประยุรวงศาวาสวรวิหาร ถนนประชาธิปก แขวงวัดกัลยาณ์ เขตธนบุรี กรุงเทพมหานคร

ลำดับที่ ๙๔

                                                    พระพรหมบัณฑิต
                                       (ประยูร ธมฺมจิตฺโต ป.ธ.๙, ศ.,ดร.)
                          ราชบัณฑิตกิตติมศักดิ์, กรรมการมหาเถรสมาคม,
                        เจ้าคณะภาค ๒, เจ้าอาวาสวัดประยุรวงศาวาสวรวิหาร
                        อธิการบดีมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

                                                             คำอนุโมทนาปรารภ*


          ขอถวายความเคารพแด่ท่านพระมหาเถรานุเถระทุกรูป ขอเจริญพรแด่ท่านสาธุชนทุกท่านกระผม/อาตมาขอถือโอกาสนี้กล่าวอนุโมทนาขอบคุณทุกท่านที่ได้แสดงน้ำใจมา ร่วมงานบำเพ็ญกุศลอุทิศให้โยมแม่ทองสุข มีฤกษ์มาตั้งแต่ต้น เนื่องจากไม่มีโอกาสที่จะกล่าวทักทายและขอบคุณทุกท่านเป็นการส่วนตัวได้ ขอได้โปรดรับทราบว่า ในช่วงเวลาแห่งความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่นี้นำใจที่ท่านทั้งหลายได้แสดงออกมาโดยตลอดนั้นมีความหมายต่อตัวกระผม/อาตมาเป็นอย่างมาก

          เริ่มตั้งแต่คณะสงฆ์วัดประยุรวงศาวาสได้เตรียมการจัดงานด้วยการทำความสะอาด และตกแต่งอาคารสถานที่แห่งนี้เพื่อต้อนรับสรีระร่างของโยมแม่นับตั้งแต่ทราบข่าว มรณกรรมเพื่อให้ไม่น้อยหน้าหน้าวัดป่าเลไลยก์ สุพรรณบุรี ที่พระเดชพระคุณ พระเทพสุวรรณโมลีได้เตรียมพร้อมไว้ก่อนดังที่ท่านได้แสดงไว้ในบทพระธรรมเทศนา ของท่านนั้น ความมีน้ำใจของทุกรูปทุกท่านที่ได้เดินทางร่วมกับกระผม/อาตมาไปรับ สรีระร่างของโยมแม่ถึงสุพรรณบุรี พร้อมกันนั้นญาติสนิทมิตรสหายชาวสุพรรณบุรี ก็ร่วมขบวนมาด้วยกัน เมื่อมาถึงที่วัดประยุรวงศาวาส คณะแล้วคณะเล่า บุคคลแล้ว บุคคลเล่าได้แวะเวียนกันมาร่วมบำเพ็ญกุศล ไม่ได้มาเองก็ส่งพวงหรีดมา หรือร่วม มารับเป็นเจ้าภาพในด้านต่างๆตั้งแต่ต้นจนถึงวันพระราชทานเพลิงศพ คุณูปการทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้รับจากท่านทั้งหลายนั้นมีความหมายต่อตัวกระผม/อาตมาอย่างมาก เมื่อชีวิตต้องประสบความสูญเสียความพลัดพราก แม้จะรู้ดีว่า นี่เป็นสัจธรรมของชีวิตและเป็นสิ่งที่ต้องเกิดเกิดขึ้นโดยไม่มีใครหลีกเลี่ยงได้ แต่เมื่อเราต้องมาสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักที่บูชาและใกล้ชิดต่อชีวิตของเราเช่นนี้ยอมจะมี ผลกระทบต่อความรู้สึกเช่นเดียวกับท่ีพระพุทธเจ้าทรงเปรียบไว้ว่าเหมือนกับม้าที่โดน ปฏักสับเข้าไปในเนื้อทำให้รู้สึกสะดุ้ง เมื่อเราเห็นคนอื่นตาย ก็เหมือนม้าเห็นเงาปฏัก ที่เขายกขึ้นขู่ มันไม่รู้สึกเท่าไรหรอก แต่เมื่อเห็นคนผู้เป็นที่รักหรือคนใกล้ชิดมาตายจาก ไป เราจะรู้สึกเหมือนม้าที่ถูกปฏักกรีดลงไปในเนื้อของมัน ความรู้สึกสูญเสียและความ เจ็บปวดย่อมมีมากกว่า เพราะฉะนั้น ความรู้สึกที่ปรากฏกับจิตของผู้สูญเสียย่อมจะชัดเจนมาก บทพระธรรมเทศนาของพระธรรมกถึกทุกรูปที่รับอาราธนามาแสดงในงานนี้ก็ดี ความมีน้ำใจของทุกท่านที่ได้แสดงออกด้วยประการต่างๆ ก็ดี คุณูปการอื่นใดก็ดี ล้วน มีส่วนช่วยประคับประคองจิตใจทำให้ทำให้บุตรธิดาและหลานเหลนของโยมแม่ทองสุข ตั้งสติได้ดีมีความพร้อมที่จะเผชิญกับความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่นี้ได้มากยิ่งขึ้น สมดังสุภาษิตที่ว่า “กัลยาณมิตรเพิ่มความสุขเป็นหลายเท่า ลดความเศร้าให้หมดไป” ข้อนี้ ชวนให้นึกถึงพุทธภาษิตที่ว่า “อตฺถมฺหิ ชาตมฺหิ สุขา สหายา” แปลความว่า “เมื่อเกิดเรื่องราวขึ้น สหายทั้งหลายนำความสุขมาให้”

          ดังนั้น แม้พวกเราจะมีความเศร้าในช่วงต้น ของความสูญเสียหรือในช่วงของการไว้ทุกข์ต่อไป ความเศร้านั้นก็ลดลงเมื่อได้เห็นน้ำใจ ของกัลยาณมิตรทั้งหลายที่มาร่วมรับเป็นเจ้าภาพหรือร่วมงานฟังสวดพระอภิธรรมหรือ มาร่วมงานพระราชทานเพลิงศพ การที่พวกเราได้ทักทาย ได้ต้อนรับ ได้จัดเตรียมงาน พระราชทานเพลิงศพก็ทำให้พวกเรายุ่งมากเสียจนไม่มีเวลาจะเศร้า ทุกสิ่งทุกประการที่กล่าวมานี้ล้วนมีความหมายต่อพวกเราเป็นอย่างมาก ซึ่งทำให้ระลึกถึงสุภาษิตที่ว่า

                    “ในยามตกอับจะเห็นน้ำใจของมิตร
                    ในยามศึกประชิดจะเห็นน้ำใจของทหาร
                    ในยามสิ้นทรัพย์จะเห็นน้ำใจของสามีหรือภรรยา
                    ในยามอนาถาจะเห็นน้ำใจของญาติ”

          ในยามนี้พวกเราได้เห็นและซาบซึ้งน้ำใจของบรรดาญาติสนิทมิตรสหายสัมพันธชนบุคคลที่เกี่ยวข้อง จึงขอจดจำจารึกและกล่าวคำอนุโมทนาขอบคุณไว้ ณ โอกาสนี้

*คำอนุโมทนาปรารภขอบคุณผู้มาร่วมงานบำเพ็ญกุศลอุทิศให้โยมแม่ทองสุข มีฤกษ์
ของพระพรหมบัณฑิต (ประยูร ธมฺมจิตฺโต)
เรียบเรียงจากคำอนุโมทนาที่กล่าวในการบำเพ็ญกุศลสวดพระอภิธรรม
คืนแรกเมื่อวันที่ ๒๙ เมษายน ๒๕๕๘