วัดประยุรวงศาวาสวรวิหาร ถนนประชาธิปก แขวงวัดกัลยาณ์ เขตธนบุรี กรุงเทพมหานคร

ลำดับที่ ๑๐๒

                                                    พระพรหมบัณฑิต
                                       (ประยูร ธมฺมจิตฺโต ป.ธ.๙, ศ.,ดร.)
                          ราชบัณฑิตกิตติมศักดิ์,  กรรมการมหาเถรสมาคม,
                        เจ้าคณะภาค ๒, เจ้าอาวาสวัดประยุรวงศาวาสวรวิหาร
                        อธิการบดีมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

โลกนี้คือโรงละคร*

ชีวิตของคนเราเมื่อยังมีลมหายใจอยู่ ก็จะต้องแสดงบทบาทให้เต็มที่ เหมือนกับที่พูดกันว่า โลกนี้คือโรงละครใหญ่ ชายหญิงไซร้คือตัวละคร เราเเสดงละครตามบทบาทตามหัวโขนที่สวมกันมา แสดงให้เต็มที่ รำให้สุดแขน แพนให้สุดปีก อยู่ในตำเเหน่งก็ทำงานให้เต็มที่ และเมื่อถึงเวลาก็ต้องวางหัวโขน ถอดหัวโขน และลาเข้าโรงละครดังบทประพันธ์ว่า

โลกนี้คือโรงละคร ปวงนิกรเราท่านเกิดมา
ต่างร่ายรำทำทีท่า ตามลีลาของบทละคร
บางครั้งก็เศร้าบางคราวก็สุข บางทีก็ทุกข์หัวอกสะท้อน
มีร้างมีรักมีจากมีจร พอจบละครชีวิตก็ลา

ถ้าเป็นโรงละครแห่งชาติ ลาแล้วเข้าโรง แต่ละครชีวิต ลาเเล้วเข้าโลง

*จากพระธรรมเทศนา ๕๗ กัณฑ์ เรื่องกุศลกรรมกถา ว่าด้วยเรื่องการทำดี
สมัยดำรงสมณศักดิ์ที่ พระเทพโสภณ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต ป.ธ.๙.,Ph.D)
แสดงในการบำเพ็ญกุศลสัตตมวารอุทิศถวายพระพุทธวรญาณ (มงคล วิโรจโน)
ณ วัดประยุรวงศาวาสวรวิหาร
เมื่อวันอาทิตย์ที่ ๖ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๘